kpt. Piotr Kuler
Piotr Kuler – Chłopiec z Glinicy- filantrop, darczyńca
Urodził się 9 maja 1910 roku w Glinicy pod Miechowem, w chłopskiej rodzinie Andrzeja i Magdaleny z Mazurków. Cztery klasy szkoły powszechnej ukończył w Szczepanowicach. W 1932 roku został powołany do wojska. W trakcie odbywania służby wojskowej w 3 Pułku Kawalerii w Tarnowskich Górach ukończył sześciomiesięczny kurs sanitarny w Krakowie.
Po wojsku, w 1936 roku w Krakowie, w trybie eksternistycznym ukończył gimnazjum, zdając małą maturę. Wyjechał do Warszawy i tam uczył się w szkole policyjnej, skończył kurs wywiadu i kontrwywiadu przy II Oddziale Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W 1938 roku, także eksternistycznie, w Warszawie zdał egzamin maturalny i otrzymał świadectwo ukończenia szkoły średniej.
Na początku 1938 roku został skierowany do pracy posterunku Policji w Żuchowiczach (dzisiejsza Białoruś). Tam zastał go wybuch II wojny światowej i wkroczenie Sowietów. Aresztowany i pierwotnie osadzony w więzieniu w miejscowości Miejszagoła, a następnie więziony w obozach w Kozielsku, Ponoj.
Po amnestii dającej wolność obywatelom polskiego pochodzenia, we wrześniu 1941 roku dołączył do Kompanii Wartowniczej Bezpieczeństwa w nowo sformowanej armii generała Andersa.
Szlak wojenny Piotra Kulera zapoczątkowany w Kirgizji wiódł przez Iran i Irak, Indie, RPA, Argentynę i Wielką Brytanię. Żołnierz 1 Polskiej Dywizji Pancernej dowodzonej przez generała Stanisława Maczka - w Polowej Stacji Opatrunkowej – w szeregach której brał udział w inwazji na Francję, skąd przez Belgię i Holandię już po kapitulacji Niemiec dotarł do Wilhelmshaven.
Po dwóch latach spędzonych w Niemczech wrócił do Wielkiej Brytanii. Przez kolejne dwa lata pełnił służbę w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia, który opuścił w 1949 roku. Początkowo był portierem na uniwersytecie w Manchesterze, a w kolejnych latach z sukcesem działał na rynku nieruchomości.
Pierwszy raz po wojnie do Polski przyjechał w 1960 roku. Po przemianach ustrojowych wielokrotnie powracał do Ojczyzny i w swoje ojczyste strony, zawsze jako filantrop i sponsor wielu lokalnych inicjatyw.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Kawaler Orderu Uśmiechu, Honorowy Obywatel Bredy (miasto w Belgii), Honorowy Obywatel Racławic, Przyjaciel Ziemi Miechowskiej.
Zmarł 27 stycznia 2010 roku w Anglii. Urna z jego prochami została złożona w rodzinnym grobie na cmentarzu parafialnym w Sławicach.
Od 30 marca 2007 roku Honorowy Obywatel Miasta Miechowa.