ks. kardynał Józef Glemp
Ksiądz kardynał Józef Glemp, duchowny katolicki, prymas Polski
Urodził się 18 grudnia 1929 roku w Inowrocławiu w rodzinie robotniczej Kazimierza i Salomei Glempów. Lata dziecięce i młodość spędził w miejscowości Rycerzewo k. Inowrocławia. Podczas okupacji pracował przymusowo w niemieckim gospodarstwie rolnym.
W 1950 roku ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. W latach 1950–1952 studiował filozofię w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, a w latach 1952–1956 teologię w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu.
Święcenia prezbiteratu otrzymał w Gnieźnie 25 maja 1956 roku z rąk biskupa Franciszka Jedwabskiego. Po święceniach pracował w parafii św. Jakuba w Mogilnie, był kapelanem u Sióstr Dominikanek w Mielżynie i u Sióstr Sacré Coeur w Polskiej Wsi, wikariuszem w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wągrowcu i w parafii w Miasteczku Krajeńskim.
W latach 1958-64 w Rzymie studiował prawo kanoniczne i świeckie, uzyskując tytuł doktora praw. Po powrocie do Polski był m.in. notariuszem w kurii gnieźnieńskiej oraz sekretarzem tamtejszego seminarium duchownego. Od roku 1967 pracował w Sekretariacie Prymasa Polski w Warszawie jako referent do spraw prawnych oraz kapelan i sekretarz prymasa Stefana Wyszyńskiego. W latach 1972-79 wykładał na Wydziale Prawa Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.
W 1972 otrzymał godność prałata (kapelana honorowego Jego Świątobliwości), a cztery lata później został kanonikiem gremialnym Kapituły Prymasowskiej w Gnieźnie. W marcu 1979 roku został mianowany biskupem warmińskim, w 1981 roku papież Jan Paweł II nadał mu tytuł arcybiskupa metropolity warszawskiego i arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego, równoznaczny w owym czasie z przyznaniem tytułu prymasa Polski.
Był opiekunem duszpasterstwa Polonii oraz ordynariuszem Kościołów obrządku greckokatolickiego i ormiańskiego w Polsce.
Był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski (1981-2004) i przewodniczącym II Synodu Plenarnego w Polsce (1991-1999). W 1983 roku został mianowany kardynałem.
Od roku 1994 wielki przeor polskiego Zwierzchnictwa Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie zwanych, Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego.
Piastując różne funkcje i urzędy kościelne wielokrotnie był nagradzany i odznaczany, m.in. najwyższym polskim odznaczeniem - Orderem Orła Białego. Wielokrotny doktora honoris causa wyższych uczelni w kraju i za granicą.. Laureat Pokojowej Nagrody im. Giorgia La Piry i Statuetki "Złotego Hipolita" i Godność "Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej", przyznane przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego.
Był duchowym opiekunem polskiej emigracji. Kilkanaście polskich miast nadało mu honorowe obywatelstwo, m.in. 16 października 1996 roku został Honorowym Obywatelem Miasta Miechowa.
Autor ponad 100 artykułów z dziedziny teologii, historii teologii, prawa kanonicznego i ponad 50 książek.
Zmarł 23 stycznia 2013 w Warszawie. Został pochowany w Archikatedrze Warszawskiej, w krypcie arcybiskupów warszawskich.